Iedere editie publiceren wij een column van onze oprichter, ditmaal over ‘Een beetje terug bij af, want zo voelt dat.'
‘Na een, wellicht extreem, drukke periode mede naar aanleiding van de oorlog in de Ukraine, heb ik nu al een paar weken last van hevige hartritmestoornissen. Een overduidelijk teken van mijn lichaam dat ik (veel) meer rust moet nemen, nog meer dan anders. De vele appjes en duizenden ongelezen e-mails helpen daarbij niet. Nog daargelaten dat al die app sturende personen ook altijd een direct antwoord van je willen, alsof je de hele dag niets zit te doen in afwachting van zo’n appje. I mean, please!
Afgelopen dinsdag namiddag heb ik na urenlange hevige en veel te langaanhoudende hartritmestoornissen wederom een lichte hartaanval gehad en moet nu verplicht rust nemen.
Verkrampt, benauwd, vermoeid en liggend in foetushouding lag ik op bed, aan de telefoon met de spoedlijn van de huisartsenpost, terwijl mijn vrouw hardop vraagt waarom ik geen 112 bel – dat was nog niet nodig vond ik, mijn noodmedicatie had ik immers al genomen en de e-mail met ECG van mijn Apple Watch Series 7 hadden ze ontvangen en gelezen.
Een half uur later dacht ik dat het nog wel eens flink verkeerd kon aflopen, maar de cardioloog vond dat de zojuist ingenomen noodmedicatie eerst moest gaan werken. Als er over 3 uur geen verbetering is, bel dan de HAP en als het verergert, dan 112 bellen.
Gisterochtend heeft mijn cardioloog op de Hartfalenpoli mijn bètablokkers dosis verdubbeld en 28/4 weer naar terug het Radboud voor verdere onderzoeken. Gisteren waren de hartritmestoornissen weer hevig aanwezig, mijn propranolol heb ik dan ook bij mij in de hoop ze niet nodig te hebben.
Ik heb dan ook keuzes gemaakt, ik heb een nieuw mobiel nummer (privé) en ik stop per direct met WhatsApp en al die vormen van berichtendiensten. Die zijn met name voorbestemd voor hen die de personages belichamen waar Hector Malot over schreef in 1878 en zij die vinden dat ze recht hebben op een direct antwoord nadat een appje verzonden is. Ik doe hier niet meer aan mee, stuur mij maar brief of zo die hebben een hogere attentiewaarde, een e-mail kan ook -komt wel op de stapel van de inmiddels 11.000+ ongelezen e-mails te liggen. Voor velen is mailen blijkbaar te veel gedoe en vinden omdat ze ‘Randy’ kennen (‘tuurlijk) mij rechtstreeks kunnen bellen, appen en zo voorts. The Buck Stops with You, not me!
Tot zover deze update, gevoelsmatig gaat het erg snel bergafwaarts en ik begin mij nu toch écht zorgen te maken, het gaat niet goed en ik wil nu vooral rust.
Ik wens iedereen een heel fijn en rustig weekend toe.’