Kinderen krijgen is geen vanzelfsprekendheid voor vrouwen met een aangeboren hartafwijking. Hoogleraar Jolien-Roos Hesselink onderzoekt hoe dit toch veilig kan. ‘Ik besef hoe belangrijk dit is voor vrouwen.’
Tijdens een zwangerschap moet het hart vijftig procent harder werken. Een forse belasting voor een gezond hart, laat staan voor het hart van iemand met een aangeboren hartafwijking. Vrouwen met een aangeboren hartafwijking die zwanger willen worden, moeten daarom goed worden begeleid.
Willen niet iemand iets overkomt
In de podcast Hartje Rotterdam vertelt Jolien Roos-Hesselink, hoogleraar cardiologie aan het Erasmus MC, over haar onderzoek naar zwangerschap bij vrouwen met een aangeboren hartafwijking. ‘Er is nog weinig bekend over zwangerschap met een aangeboren hartafwijking. Goed onderzoek is belangrijk, want we willen niet dat iemand tijdens of kort na de zwangerschap iets overkomt’, legt ze uit.
In de zogeheten ROPAC-studie bestudeert Roos-Hesselink hoe het gaat met vrouwen met een aangeboren hartafwijking die zwanger zijn geworden, en met hun kinderen. De studie loopt in 56 landen. De onderzoekers beantwoorden vragen zoals: wordt de baby vaker te klein of te vroeg geboren? Is het voor vrouwen beter om te bevallen met een keizersnede of via de natuurlijk weg? Welke medicijnen zijn wel of niet veilig tijdens de zwangerschap? Hoe groot is de kans dat het kind ook hartafwijking heeft?
‘Als het even kan, laten we zwangerschap toe’
Een nieuw op te zetten deel van de ROPAC-studie focust op twee groepen: vrouwen bij wie een hartklep is vervangen en vrouwen met een aangeboren aandoening van de aorta, de grote lichaamsslagader. Ook voor deze vrouwen is het belangrijk veilig zwanger te kunnen raken, vindt Roos-Hesselink. ‘Mijn instelling is: ik probeer zwangerschap zoveel mogelijk te faciliteren. Ik besef hoe belangrijk het is om kinderen te krijgen, als je dat wilt. Als het even kan, laten we het toe en begeleiden we het goed.’
Prof. dr. Jolien Roos-Hesselink | Foto: Leonie Wijsman